پيش قاضي و شکايت از خدا

از سختي‌هاي زندگي، کم مانده بود تا از پاي درآيم. تنگ دستي شديدي گريبان گيرم گشته بود. با اين که قناعت پيشه بودم اما اوضاعم رو به بهبود نمي‌گذاشت. آن قدر وضعم سخت شده بود که با خود گفتم: نزد امام هادي (عليه السلام) مي‌روم و از اين اوضاعي که خدا برايم مقدر کرده، شکوه مي‌کنم. شايد گشايشي بشود.براي انجام همين کار، رهسپار خانه امام شدم. پس از کسب اجازه، به حضور ايشان وارد شدم و در محضرش نشستم. در حالي که آماده مي‌شدم تا سخن را با شِکوه و گلايه آغاز کنم، امام هادي (عليه السلام) فرمود:

"اباهاشم! شکر کدام يک از نعمت‌هاي خدا را مي‌خواهي انجام دهي؟"با شنيدن جمله امام، سر به زير انداختم و نمي‌دانستم چه جوابي به ايشان بدهم. مدتي نگذشت که امام (عليه السلام) دوباره لب به سخن گشود و فرمود:"خداوند به تو ايمان داد و به وسيله آن بدنت را بر آتش دوزخ حرام کرد و سلامتي را به تو ارزاني داشت تا بر طاعتش ياريت رساند و قناعت را روزي‌ات کرد تا به وسيله آن آبرويت را حفظ کند ...